ทั้งชาวกรีกและชาวโรมันต่างเห็นคุณค่าของการอาบน้ำว่าเป็นส่วนสำคัญในการดำเนินชีวิต นักเขียนเช่นโฮเมอร์ให้ฮีโร่ของพวกเขาอาบน้ำอุ่นเพื่อฟื้นพลัง อาจเป็นที่น่าสังเกตว่าแม่ของอคิลลีสอาบน้ำให้เขาเพื่อให้เขาอยู่ยงคงกระพัน มีการค้นพบวังต่างๆ ทั่วประเทศกรีซที่มีพื้นที่สำหรับอาบน้ำโดยเฉพาะ พื้นที่ที่มีอ่างอาบน้ำเซรามิก และระบบระบายน้ำที่ซับซ้อน โฮเมอร์ใช้คำว่า λοετρά, loetrá , "baths" ต่อมา λουτρά, loutráจากคำกริยา λούειν, loúeinเพื่ออาบน้ำ รากเดียวกันพบการยืนยันก่อนหน้าบน แท็บเล็ต Linear Bในชื่อแม่น้ำLousios("อาบน้ำ" [แม่น้ำ]) ในอาร์เคเดีย โรงอาบน้ำสาธารณะได้รับการกล่าวถึงโดยนักแสดงตลกชาวอริสโตฟานีว่า βαλανεία, balaneía ตลอดศตวรรษที่ 16, 17 และ 18 การใช้ห้องอาบน้ำสาธารณะลดลงเรื่อย ๆ ทางตะวันตก และนิยมพื้นที่ส่วนตัว ดังนั้นจึงเป็นการวางรากฐานสำหรับห้องน้ำอย่างที่จะกลายเป็นในศตวรรษที่ 20 อย่างไรก็ตาม การขยายตัวของเมืองทำให้มีการสร้างโรงอาบน้ำและโรงอาบน้ำเพิ่มขึ้นในอังกฤษ ในญี่ปุ่น การอาบน้ำร่วมกันในเซ็นโตะและออนเซ็น ( สปา ) ยังคงมีอยู่ ซึ่งวิธีหลังนี้ได้รับความนิยมอย่างมาก บาร์บารา เพนเนอร์นักประวัติศาสตร์ด้านวัฒนธรรมได้เขียนถึงธรรมชาติที่ไม่ชัดเจนของ ห้องน้ำ ว่าเป็นทั้งพื้นที่ส่วนตัวที่สุดและเป็นพื้นที่ที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอกมากที่สุด