โปรโตคอลการรักษาอื่นๆ ได้แก่ macrocyclic lactones, milbemycin oxime (0.5–1 mg/kg/day, PO), moxidectin และ ivermectin และทั้งหมดได้แสดงให้เห็นถึงระดับของประสิทธิผลที่แตกต่างกัน ม็อกซิเดกตินมีให้ในรูปแบบยาเฉพาะจุดร่วมกับผลิตภัณฑ์กำจัดหมัด (อิมิดาคลอพริด) และควรให้ในขนาด 2.5 มก./กก. ทุกๆ 1-4 สัปดาห์ แอปพลิเคชันที่บ่อยขึ้นเกี่ยวข้องกับระดับความสำเร็จที่สูงขึ้น มีรายงานว่าการรักษาทั่วร่างกายที่ประสบความสำเร็จแต่ไม่ได้รับการอนุมัติ ได้แก่ ม็อกซิเดกติน (400 mcg/kg/day, PO) และ ivermectin (300–600 mcg/kg/day, PO) สำหรับ โรคเรื้อน  วิธีหลังนี้ มีการเสนอแนวทางการรักษาที่แตกต่างกันโดยเพิ่มขนาดยาทีละน้อยและติดตามสัตว์ที่บำบัดอย่างใกล้ชิดเพื่อตรวจหาผลที่อาจเป็นพิษ Ivermectin ถูกห้ามใช้ใน Collies และ Collie crosses อย่างไรก็ตาม, ความเป็นพิษที่แปลกประหลาดอาจพบได้ในสายพันธุ์ใด ๆ อาจต้องทำการทดสอบการกลายพันธุ์ในอัลลีล MDR1 (ABCB1) ก่อนเริ่มการรักษา เมื่อเร็ว ๆ นี้ isoxazolines แบบทั่วร่างกาย (เฉพาะที่หรือทางปาก) ได้กลายเป็นวิธีการรักษาที่ต้องการสำหรับ demodicosis ทั่วไปที่เริ่มมีอาการทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ แม้ว่าโรคเดโมดิโคสิสจะไม่ใช่ข้อบ่งชี้ที่ได้รับการอนุมัติจากองค์การอาหารและยา แต่ขนาดยาและความถี่ในการบริหารจะเหมือนกับขนาดยาที่ระบุไว้สำหรับการควบคุมหมัดหรือเห็บ การศึกษาแสดงให้เห็นถึงประสิทธิผลเมื่อบริหารให้ทุกเดือน (อะฟ็อกโซลาเนอร์ โลทิลาเนอร์ หรือซาโรลาเนอร์) หรือทุกๆ 12 สัปดาห์ (ฟลูราลาเนอร์) การศึกษาบ่งชี้ว่ากรณีที่เริ่มมีอาการของผู้ใหญ่อาจใช้เวลานานกว่าจะแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์กว่ากรณีที่เริ่มมีอาการของเด็กและเยาวชน