สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการพัฒนาความอดทนอาจรักษาหรือเพิ่มการดื่มในผู้ที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง กล่าวอีกนัยหนึ่งคือพวกเขาดื่มมากขึ้นเพื่อรักษาผลเช่นเดียวกัน ผู้เขียนนำของการศึกษา Sandra L. Morzorati นักวิทยาศาสตร์ร่วมใน ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ที่ IU School of Medicine ดร. มอร์โซราตีตั้งข้อสังเกตว่าความพยายามก่อนหน้านี้ในการเปรียบเทียบการตอบสนองต่อแอลกอฮอล์ของอาสาสมัครที่มีประวัติครอบครัวต่างกันได้ผลลัพธ์ที่ไม่สอดคล้องกัน ซึ่งอาจเป็นผลมาจากความผันแปรของการสัมผัสแอลกอฮอล์ของสมองเมื่อเวลาผ่านไป ตลอดจนความแตกต่างในวิธีที่อาสาสมัครดูดซับและกำจัด ประวัติศาสตร์ แอลกอฮอล์ การศึกษานี้แตกต่างจากการวิจัยก่อนหน้านี้ เนื่องจากใช้วิธีที่เรียกว่า เครื่องวัดระดับแอลกอฮอล์ในลมหายใจ เพื่อรักษาระดับแอลกอฮอล์ในลมหายใจของอาสาสมัครให้คงที่ตลอดการทดลอง การศึกษานี้พิจารณาจาก 58 คนที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคนี้ และ 58 คนที่ไม่ทราบประวัติครอบครัว ซึ่งทั้งหมดเป็นนักดื่มเพื่อสังคมที่มีอายุระหว่าง 21 ถึง 39 ปี โดยแบ่งกลุ่มเท่าๆ กันตามเพศ และมีลักษณะทางประชากรศาสตร์และอัตราการบริโภคแอลกอฮอล์ที่ใกล้เคียงกัน