โชคชะตาของเธอถูกมองว่าเป็นบุคคลสาธารณะและสมบัติของชาติในฝรั่งเศส ที่ซึ่งเธอสร้างภาพยนตร์มากมายและได้ขึ้นแท่นเป็นไอคอนหรือขวัญใจคนยุค 60 ในแบบแปลกๆ เธอเคยเป็นนางแบบแฟชั่นในชีวิตจริงและแสดงมันบนหน้าจอ เช่นเดียวกับใน Blow-Up ของ Michelangelo Antonioni ที่ซึ่งเธอสร้างความประทับใจบนหน้าจอที่เหมาะสมเป็นครั้งแรก แต่สิ่งนี้กลับไม่ยุติธรรมต่อผลงานบนจอที่โดดเด่นของเธอ บทบาทของตัวละครในภายหลัง และความสามารถอันมหาศาลของเธอในการสร้างมิตรภาพที่สร้างสรรค์และการร่วมมือกับผู้สร้างภาพยนตร์ เช่น Agnès Varda และ Jean-Luc Godard

 

 

Birkin ขวา กับ David Hemmings และ Gillian Hills ใน Blow-Up ถ่ายภาพ: MGM/Allstar

ซิงเกิลเพลงป็อปที่โด่งดังและโด่งดังในปี 1969 ของ Birkin ร่วมกับ Serge, Je T’Aime … Moi Non Plus ที่มีเสียงร้องคร่ำครวญน่าฟัง ความจริงแล้วกลายพันธุ์เป็นภาพยนตร์ยั่วยุชื่อเดียวกันได้อย่างน่าสนใจ ออกฉายในปี 1976 เขียนบทและกำกับโดย Gainsbourg เป็นเรียงความเกี่ยวกับสิ่งที่ตอนนี้อาจเรียกว่าเป็นเพศทางเลือก โดย Birkin เป็นจอห์นนี่ที่ดูเป็นเด็ก ทำงานในร้านกาแฟ และตกหลุมรักกับคนขับรถบรรทุกที่เป็นเกย์ รับบทโดย Warholian รำพึง Joe Dallesandro นักแสดงอีกคนที่รู้ว่าการถูกเสแสร้งเป็นอย่างไร .

 

 

แต่ Birkin เริ่มต้นจากการเป็นนักแสดงที่เบิกตากว้างในภาพยนตร์คลาสสิกเรื่อง Blow-Up ในปี 1966 ซึ่งชอบล้อเลียนช่างภาพผู้หยิ่งยโสของ David Hemmings และพยายามทำงานเป็นนางแบบไม่สำเร็จ เธอเป็นนางแบบอีกครั้งใน Groovefest Wonderwall ยุค 60s ที่ไม่มีคำบรรยายของ Joe Massot ในปี 1968 โดยมีเพลงประกอบภาพยนตร์ของ George Harrison และชื่อ Penny Lane ซึ่งเป็นตัวละครของ Birkin ซึ่งเป็นตัวละครของ Birkin; เธอโพสท่ายั่วยวนแฟนหนุ่มของเธอในขณะที่ถูกสอดแนม (และยั่วยวน) โดยเพื่อนบ้านสุดประหลาดของเธอ ซึ่งรับบทโดย Jack MacGowran นอกจากนี้ เธอยังได้รับการพิจารณาว่าเป็นผู้ทำลายช่องโหว่ในจอภาพยนตร์ในฐานะเพเนโลพีวัยรุ่นผู้ไร้เดียงสาที่ไร้เดียงสาน่าหลงใหล ผู้ล่อลวงนักเขียนอารมณ์เสียและอารมณ์เสียของ Alain Delon ริมสระน้ำระยิบระยับบนโกตดาซูร์ใน La Piscine - บทบาทที่ดาโกต้าเล่นซ้ำ จอห์นสันในภาพยนตร์รีเมค/รีเวิร์ค A Bigger Splash ของ Luca Guadagnino

 

ในช่วงทศวรรษที่ 70 เบอร์กิ้นร่วมงานกับโรเจอร์ วาดิม ผู้เล่นชาวฝรั่งเศสผู้ยิ่งใหญ่อีกคนหนึ่งและเป็นผู้แสดงพลังแห่งการปลดปล่อย มันแปลก นอกลู่นอกทาง และผิดศีลธรรมเล็กน้อย โดยมี Brigitte Bardot รับบทเป็นผู้หญิงที่เชื่อว่าตัวเองเป็นผู้กลับชาติมาเกิดของผู้ยั่วยวนผู้ยิ่งใหญ่ และ Birkin เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เขา/เธอยั่วยวน ในปีเดียวกันนั้น Birkin พบว่าตัวเองอยู่ในลัทธิ giallo shocker Seven Deaths in the Cat’s Eye กำกับโดย Antonio Margheriti ปรมาจารย์ด้านเยื่อกระดาษที่อุดมสมบูรณ์; ตั้งอยู่ในปราสาทแฮมเมอร์สกอตแลนด์ ซึ่งมีผู้คนน่าขนลุกอาศัยอยู่มากมายและกอริลลาถูกขังอยู่ในกรง

 

 

Jane Birkin ใน Death on the Nile รูปถ่าย: TCD/Prod.DB/Alamy

 

ในปีต่อๆ มา Birkin ได้รับการยกย่องจากผู้อำนวยการสร้างและผู้กำกับในฐานะนักแสดงระดับเดียวกัน โดยสามารถแสดงบทบาทตัวละครเล็กๆ ที่ได้รับการตัดสินอย่างประณีต และการปรากฏตัวของเธอมักจะเป็นเครื่องมือในการประสานเงินทุนสำหรับการผลิตร่วมระหว่างประเทศ เธอได้แสดงฝีมืออย่างมีไหวพริบให้กับภาพยนตร์ของอกาธา คริสตี้ 2 เรื่อง ได้แก่ Death on the Nile ในปี 1978 และ Evil Under the Sun ในปี 1982 โดยมี Peter Ustinov เป็น Poirot ในช่วงปลายยุค 90 เบอร์กิ้นแสดงให้กับเจมส์ ไอวอรี่ โดยรับบทเป็นนางฟอร์เตสคิวผู้แปลกประหลาดใน A Soldier’s Daughter Never Cries โดยใช้สำเนียงภาษาอังกฤษแบบผู้ดีมีตระกูลของเบอร์กิ้น

 

แต่สำหรับผู้กำกับภาพยนตร์ฝรั่งเศสผู้ยิ่งใหญ่เธอก็ทำงานที่น่าสนใจที่สุดเช่นกัน ใน La Belle Noiseuse ของ Jacques Rivette (หรือ The Beautiful Troublemaker) เธอรับบทเป็นภรรยาของ Frenhofer จิตรกรของ Michel Piccoli ผู้ซึ่งละทิ้งภาพวาดที่เขาเริ่มเมื่อ 10 ปีก่อนตอนที่ Birkin เป็นนางแบบของเขา – แต่จากนั้นได้รับแรงบันดาลใจให้สร้างมันให้เสร็จด้วยผลงานใหม่ นางแบบสาวสุดน่ารัก Emmanuelle Béart ภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ความเห็นอย่างเฉียบคมและฉุนเฉียวเกี่ยวกับสิ่งที่ Birkin ต้องประสบบ่อยเกินไป: ความอ่อนน้อมถ่อมตนที่ฟุ่มเฟือยและการเยาะเย้ยถากถางที่ไม่แน่นอนของการถูกมองว่าเป็น "รำพึง"

 

จากนั้นโกดาร์ดให้เบอร์กิ้นเป็นนักแสดงรับเชิญในภาพยนตร์เรื่อง Soigne Ta Droite ในปี 1987 ที่ฉายภาพยนตร์แบบอิสระโดยมีผู้กำกับสุดป่วน (รับบทโดยโกดาร์ดเอง) ถือกระป๋องฟิล์มของเขาไปทั่ว ประการที่สอง กลุ่มป๊อปฝรั่งเศส Les Rita Mitsouko บันทึกเพลง; และ ประการที่สาม นักแสดงสามคนแสดงการเปลี่ยนแปลงในนิทานเรื่อง The Grasshopper and the Ant โดย Birkin เป็นหญิงสาวผู้คลั่งไคล้ศาสนาที่ซูมไปรอบ ๆ กับคนรักของเธอในรถเปิดประทุน Birkin พูดด้วยอารมณ์ขันและความใจกว้างเกี่ยวกับประสบการณ์ที่แปลกประหลาดของการถูกกำกับโดย Godard ในรูปแบบที่ดื้อรั้นและยากที่สุดของเขา

 

 

Birkin ใช่ไหม กับ Alain Delon ใน La Piscine ภาพถ่าย: Tritone Cinematografica/Allstar

แต่ผู้กำกับที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้ Birkin ปรากฏตัวบนจอจริงมากที่สุด และผู้ที่เชื่อมั่นในตัวเธอในแบบที่คนในวงการส่วนใหญ่ไม่เชื่อ ต้องเป็น Agnès Varda ผู้สร้างหนึ่งในเรื่องตลกขบขันที่สุดของเธอ Birkin: Jane B par Agnès V เป็นสารคดีปี 1988 ที่เป็น "ชีวประวัติในจินตนาการ" มันเป็นภาพลานตาที่เหนือจริงของภาพและตัวตน จินตนาการและดูแลด้วยความรักและความนับถืออย่างแท้จริงโดย Varda

 

บางทีอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะจับภาพว่า Jane Birkin เป็นอย่างไรสำหรับชาวฝรั่งเศสและสำหรับคนอื่นๆ แต่ Varda ใกล้เคียงที่สุด Birkin เป็นพลังพิเศษที่ดึงดูดใจและมีพลังในดนตรีและภาพยนตร์