ตอนนี้ Esther, Muhlebach และเพื่อนร่วมงานตั้งสมมติฐานว่าในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอายุน้อย น้ำมูกที่หลั่งออกมาตามที่ควรจะเป็นระหว่างการติดเชื้อไวรัสทางเดินหายใจทั่วไป จะไม่ถูกล้างออกทั้งหมดเพราะมันหนาผิดปกติ มันสร้างขึ้นในทางเดินหายใจและสร้างสภาวะที่มีออกซิเจนต่ำในเซลล์เยื่อบุทางเดินหายใจ สิ่งนี้ทำให้เกิดการอักเสบซึ่งกระตุ้นการหลั่งของเสมหะและการอักเสบมากขึ้น วงจรป้อนกลับเชิงบวก" นี้ส่งผลให้เกิดแผลเป็นและสูญเสียการทำงานของปอดในที่สุด การติดเชื้อซ้ำกับแบคทีเรียที่เป็นอันตรายเริ่มต้นขึ้นในช่วงระหว่างกระบวนการนี้และทำให้โรคแย่ลง แต่การติดเชื้อเหล่านั้น นักวิจัยกล่าวว่า หลอดลม ไม่น่าจะเป็นตัวขับเคลื่อนความเสียหายของปอดในระยะแรกสุด การค้นพบว่าการอักเสบของปอดในเด็กที่เป็นโรค CF ดูเหมือนจะเป็นผลจากเสมหะในทางเดินหายใจที่หนา ไม่ใช่การติดเชื้อแบคทีเรีย แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงการทำให้เสมหะบางลงแต่เนิ่นๆ อาจชะลอการดำเนินของโรค ผู้ทำการศึกษาได้ทดสอบสารประกอบที่ทำให้เสมหะบางลงหลายตัวบนเกล็ดเมือกที่แยกได้จากตัวอย่างล้าง CF พวกเขาพบว่ายาที่ได้รับการอนุมัติจากองค์การอาหารและยา (FDA) 2 ชนิด ซึ่งใช้เป็นยาละลายเสมหะในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ไม่สามารถละลายเกล็ดได้ดี สารประกอบตัวที่สาม dithiothreitol ทำงานได้ดี แต่เป็นพิษเกินกว่าที่มนุษย์จะใช้ได้ สารประกอบทดลองที่เรียกว่า P2062 ซึ่งพัฒนาโดยนักวิจัยของ UNC ร่วมกับบริษัทเทคโนโลยีชีวภาพ Parion Sciences ดูเหมือนจะทำงานได้ดีในการลดเกล็ดเมือกแม้ว่าจะยังไม่มีการทดสอบในคน ตอนนี้เรากำลังพยายามหายารักษาโรคใหม่ที่สามารถช่วยขจัดเกล็ดเหล่านี้ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองได้" เอสเธอร์กล่าว