และพ่อแม่บางคนที่เราเคยพูดเพื่ออธิบายถึงความทุกข์ซ้ำซ้อนเมื่อลูกบุญธรรมของพวกเขากลับกลายเป็นเช่น มีความต้องการพิเศษที่พวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ พวกเขารับเลี้ยง บุตรบุญธรรม แต่เมอร์เรย์กล่าวว่า เมื่อความเศร้าโศกเป็นเรื่องต้องห้ามหรือน่าละอายสำหรับพ่อแม่และทำให้พวกเขาหยุดขอความช่วยเหลือ นั่นไม่ดีสำหรับพวกเขาหรือลูกของพวกเขานี่เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของวิธีการมากมายที่การวิจัยเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้พ่อแม่บุญธรรมที่ดีมักถูกขัดขวางโดยเจตนาที่ดีและข้อห้ามทางวัฒนธรรม ตามผู้เชี่ยวชาญที่ฉันสัมภาษณ์ คนชอบคิดว่าพ่อแม่บุญธรรมเป็นคนมีศีลธรรมที่ทำสิ่งที่ดีและไม่ควรบอกว่าพวกเขาทำได้ดีกว่า และพวกเขาชอบที่จะเชื่อว่าความรักของพ่อแม่สามารถช่วยแก้ปัญหาทั้งหมดได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากได้ยินว่า แม้จะได้รับความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่ลูกบุญธรรมก็ยังดิ้นรนได้